“Κύριε Πρόεδρε, ο σχηματισμός μιας Διοίκησης αυτής της κλίμακας και πολυπλοκότητας είναι από μόνο του ένα σοβαρό εγχείρημα, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε στο προκαταρκτικό στάδιο μιας από τις μεγαλύτερες μάχες στην ιστορία, ότι βρισκόμαστε σε δράση σε πολλά σημεία, στη Νορβηγία και στην Ολλανδία, ότι πρέπει να προετοιμαστούμε στη Μεσόγειο, ότι η αερομαχία είναι συνεχής και ότι πολλές προετοιμασίες … πρέπει να γίνουν εδώ στην πατρίδα. …
Θα έλεγα στο Σώμα, όπως είπα και σε εκείνους που προσχώρησαν σε αυτή την κυβέρνηση: «Δεν έχω τίποτα να προσφέρω παρά μόνο αίμα, κόπο, δάκρυα και ιδρώτα». Έχουμε μπροστά μας μια δοκιμασία του πιο βαρέως είδους. Έχουμε μπροστά μας πολλούς, πολλούς μήνες αγώνα και βάσανα.
Ρωτάτε, ποια είναι η πολιτική μας; Θα σας πω: Να διεξάγουμε πόλεμο ενάντια σε μια τερατώδη τυραννία που δεν έχει ξεπεραστεί ποτέ στον σκοτεινό και θλιβερό κατάλογο των ανθρώπινων εγκλημάτων. Αυτή είναι η πολιτική μας. Ρωτάτε, ποιος είναι ο στόχος μας; Μπορώ να απαντήσω με μια λέξη: είναι η νίκη, η νίκη με κάθε κόστος, η νίκη παρά τον τρόμο, η νίκη, όσο μακρύς και δύσκολος και αν είναι ο δρόμος, γιατί χωρίς νίκη δεν υπάρχει επιβίωση.”
Απόσπασμα από την ιστορική πρώτη ομιλία του Τσώρτσιλ από τότε που έγινε Πρωθυπουργός. Εκφωνήθηκε στις 13 Μαΐου 1940 στη Βουλή των Κοινοτήτων, αφού την προηγούμενη Παρασκευή του είχε προσφερθεί η εντολή του Βασιλιά να γίνει Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κατά το πρώτο έτος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Τσώρτσιλ είχε αντικαταστήσει τον Νέβιλ Τσάμπερλεϊν στις 10 Μαΐου, και στην ομιλία αυτή ζήτησε από το Σώμα να δηλώσει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνησή του. Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τσώρτσιλ δεν ήταν η προτιμώμενη επιλογή των περισσότερων Συντηρητικών για να διαδεχθεί τον Τσάμπερλεϊν, αλλά η πρόταση της 13ης Μαΐου «Η Βουλή χαιρετίζει το σχηματισμό μιας κυβέρνησης που αντιπροσωπεύει την ενωμένη και άκαμπτη αποφασιστικότητα του έθνους να συνεχίσει τον πόλεμο με τη Γερμανία μέχρι τη νικηφόρα κατάληξη» πέρασε ομόφωνα. Ήταν αντιδημοφιλής σε πολλούς κύκλους από τη δεκαετία του 1930 και οι βουλευτές είχαν αγνοήσει ή αποδοκιμάσει ομιλίες στις οποίες κατήγγειλε την κατευναστική πολιτική του πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεϊν έναντι της Γερμανίας- ακόμη και άλλοι που αντιτάσσονταν στον Τσάμπερλεϊν τον απέφευγαν. Ωστόσο, ένας ιστορικός περιέγραψε την επίδραση της ομιλίας στο Κοινοβούλιο ως «συγκλονιστική … Εξακολουθούσε να μιλάει στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά αυτή πλέον άκουγε και ζητωκραύγαζε».
Ας ελπίσουμε, ότι στη σημερινή Ευρώπη, στη σημερινή Δύση, που ακόμη κινείται στα ντροπιαστικά χνάρια του κατευνασμού, όπως ο Νέβιλ Τσάμπερλεϊν και όλοι σχεδόν οι θλιβεροί δυτικοί ηγέτες του Μεσοπολέμου -που δεν έκαναν τίποτα, ενώ το Κακό γιγαντωνόταν και ετοιμαζόταν- θα βρεθεί ο νέος Μεγάλος Τσώρτσιλ, για να ηγηθεί στην αναπόφευκτη Τελική Αναμέτρηση με το Κακό: τον Εγκληματία Πούτιν και όλους τους φίλους του, εκτός και εντός Ευρώπης…
