Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πρόεδρος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους (ΥΠΑΙΘΑ):
Παρακολουθώ από μακριά, παγιδευμένος σε μια γερμανική πόλη (λόγω της απεργίας στο αεροδρόμιο της Αθήνας), όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Και ομολογώ ότι δεν μπορώ να χαρώ όσο θα ήθελα την χθεσινή μου εκλογή. Οι μεγάλες σημερινές συγκεντρώσεις απαιτούν βαθιά περισυλλογή. Ούτε πανηγυρισμούς ούτε αναθέματα. Η ανάλυσή τους δεν σηκώνει ευκολίες ούτε μονοδιάστατες απαντήσεις. Ας δείξουμε πρωτίστως σεβασμό στη μέρα και σε όσους έχουν πραγματική έγνοια για την χώρα. Και όσα είναι να πούμε, ας τα πούμε όταν θα είμαστε λιγότερο φορτισμένοι.
Εκείνο όμως που με πάγωσε και πραγματικά με σόκαρε ήταν αυτό που συνέβη σε ζωντανή μετάδοση πριν λίγο κατά την διάρκεια της συνομιλίας Τραμπ και Βανς με τον Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον. Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ποτέ ξανά τέτοιο μπούλινγκ, τέτοια βαθιά ασέβεια και τέτοια ευθεία επίθεση με τόσο μειωτικούς χαρακτηρισμούς σε έναν προσκεκλημένο του Λευκού Οίκου στην ιστορία της παγκόσμιας διπλωματίας, και μάλιστα μπροστά στις κάμερες. Ούτε καν την περίοδο της αποικιοκρατίας δεν συνέβαιναν αυτά, όπου κρατούνταν τουλάχιστον τα προσχήματα από την πλευρά των αποικιοκρατών. Μόνο από τον Χίτλερ έχουν συμβεί. Δεν επρόκειτο άλλωστε σήμερα για άσκηση καμιάς διπλωματίας αλλά για ωμό εκβιασμό με μαφιόζικους όρους από την πλευρά του Τραμπ, και χρησιμοποιώ εν γνώση μου τον όρο. Στο τέλος αφού του είπαν κανονικά ότι δεν δείχνει αρκετό σεβασμό στον σερίφη, τον πέταξαν έξω και του είπαν να μην ξαναγυρίσει αν δεν δεχτεί να υπογράψει την ταπεινωτική συμφωνία που του προτείνουν. Αλλιώς θα είναι μόνος του από εδώ και πέρα.
Ο Ζελένσκι από την πλευρά του, όχι μόνο κράτησε την ψυχραιμία του, όχι μόνο υπήρξε ετοιμόλογος και με επιχειρήματα (παρότι δεν μιλούσε στη δική του γλώσσα, συνεπώς δεν είχε θεωρητικά το πλεονέκτημα σε μια συζήτηση που τον διέκοπταν και οι δύο συνέχεια και άκομψα λες και μάλωναν με κάποιον στο καφενείο), αλλά εμφανίστηκε ως ο πραγματικός ηγέτης της Ευρώπης, εκεί που άλλοι ξένοι ηγέτες πριν από αυτόν χάιδευαν δουλικά το γόνατο εκείνου που τους περιέπαιζε. Το ποιος είναι τελικά ο «κωμικός ηθοποιός» και ο «δικτάτορας» αποδείχθηκε σήμερα περίτρανα.
Φρικώδης κατάσταση αλλά κάτι τέτοια σοκ ίσως αποδειχτούν τελικά σωτήρια για την αφύπνιση της Ευρώπης.
Ο Ζελένσκι σήμερα μας έκανε υπερήφανους όλους τους Ευρωπαίους!
