Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης
Ίσως έχετε δει κι εσείς αυτή τη φράση-απορία να κυκλοφορεί. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τη ρίχνουν στη δημόσια σφαίρα – τυγχάνει δε να είναι τραμπικοί ή πουτινικοί κατά βάση.
Πάμε παρακάτω – την ίδια απορία έθεσε ο Παύλος Πολάκης σε συνέντευξή του στο Open: «Δε μπορεί να έχεις μια Ευρώπη η οποία δέχεται να πληρώσει 800 δις. ευρώ σε εξοπλισμούς τα επόμενα χρόνια. Γιατί δεν πληρώνει 500 δις. ευρώ για να αναβαθμίσει το κοινωνικό κράτος; – Απειλεί την Ευρώπη η Ρωσία; Έχετε δει απειλή της Ρωσίας προς την Ευρώπη;».
Θα πείτε -και θα’ χετε δίκιο- και ποιος είναι ο Πολάκης; Τι μας νοιάζει το τι υποστηρίζει; Ενας απλός βουλευτής ενός μικρού κόμματος είναι, που λίγοι πλέον του δίνουν σημασία. Ισχύει, αλλά ο Πολάκης είναι φιγούρα αναγνωρίσιμη κι όσα λέει είναι μια ακόμη επίδειξη πολιτικής αφέλειας (ή/και παραπληροφόρησης). Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: πρόκειται για ηθελημένη συγκάλυψη της ρωσικής βαρβαρότητας; Γιατί δημιουργεί μία παραπειστική εικόνα για την πραγματικότητα;
Ο Πολάκης –κι όσοι υιοθετούν την ίδια ρητορική– κάνουν πως δεν βλέπουν την καταστροφή της Ουκρανίας, τις σφαγές αμάχων, τα στρατόπεδα βασανιστηρίων, τους βιασμούς, τις εκτελέσεις και τις απαγωγές παιδιών. Όχι μόνο αποφεύγουν να καταδικάσουν την πιο επιθετική πολεμική επιχείρηση στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά προχωρούν και ένα βήμα παραπέρα: αναρωτιούνται αν η Ρωσία αποτελεί πραγματική απειλή.
Απειλεί η Ρωσία την Ευρώπη; Ας ρωτήσει την Ουκρανία, που έχει δει το 20% της επικράτειάς της να βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή, τη Γεωργία, που μετράει από το 2008 ρωσικά στρατεύματα στο έδαφός της, τη Μολδαβία, που αντιμετωπίζει τον διαρκή εκβιασμό της Μόσχας μέσω της Υπερδνειστερίας, τις χώρες της Βαλτικής, που βλέπουν ρωσικά μαχητικά να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο τους, και την Πολωνία, που έχει γίνει στόχος των απειλών της ρωσικής ηγεσίας επειδή στηρίζει την Ουκρανία.
Ας ρωτήσει τον Βλαντ Ζαντόριν, τον Ουκρανό αιχμάλωτο που πέρασε μήνες στις ρωσικές φυλακές. Τι αποκάλυψε; Οι φρουροί -αφού βασάνιζαν τους αιχμαλώτους- τους υποχρέωναν να μιλάνε αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και πολωνικά, ώστε οι Ρώσοι στρατιώτες να πιστεύουν ότι μάχονται ενάντια στη Δύση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η συνέπεια του ρωσικού αναθεωρητισμού που ονειρεύεται την επιστροφή στη σφαίρα επιρροής του Σοβιετικού μπλοκ. Από εκεί ακριβώς πηγάζουν και οι απειλές, που αντιλαμβάνεται η Ευρώπη και σπεύδει -καθυστερημένα- να λάβει τα μέτρα της.
Αν ο Πολάκης επιμένει να μην βλέπει την απειλή, ας ρωτήσει τους ανθρώπους που ζουν με τις σειρήνες του πολέμου καθημερινά – τους συγγενείς των αμάχων που χάθηκαν νύχτα, όταν δέχονταν πυραυλική επίθεση στο διαμέρισμά τους. Ας ρωτήσει τους Γεωργιανούς, τους Λιθουανούς, τους Εσθονούς, τους Λετονούς, τους Πολωνούς ή αν δεν τους αρέσουν όλοι αυτοί, ας ρωτήσει τους Φινλανδούς και τους Σουηδούς, που έσπευσαν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ.
Κι εν τέλει, λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει…
