Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης
Ο Τραμπ δεν ήταν ποτέ ένας απλός θαυμαστής του Πούτιν. Ήταν και παραμένει ο πιο χρήσιμος σύμμαχος που θα μπορούσε να έχει το Κρεμλίνο μέσα στις ΗΠΑ. Η Ρωσία δεν επένδυσε τυχαία πάνω του το 2016. Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατέληξαν ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι το Κρεμλίνο παρενέβη για να επηρεάσει τις εκλογές υπέρ του, χτυπώντας την αντίπαλό του με κυβερνοεπιθέσεις και προπαγάνδα. Το σχέδιο λειτούργησε. Ο Τραμπ κέρδισε, και από τότε ανταποδίδει τη χάρη με κάθε ευκαιρία.
Αντί να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο που προσπάθησε να υπονομεύσει την αμερικανική δημοκρατία, ο Τραμπ τον κάλυψε. Στο Ελσίνκι το 2018, αμφισβήτησε τις αμερικανικές υπηρεσίες και πήρε το μέρος του Πούτιν. Σήμερα, έχει προχωρήσει πολύ παραπέρα.
Μιλάει για Russian hoax κι αναφέρει ότι ο Πούτιν κι ο ίδιος πέρασαν (παρέα) μία κόλαση. Δημιουργεί ένα σχήμα στο οποίο συμπάσχει με τον Ρώσο δικτάτορα. Βρίσκονται στην ίδια δύσκολη κατάσταση, από την οποία εξέρχονται νικητές. Και ο καλος σύμμαχος κάνει τα καλύτερα χατίρια.
Σταμάτησε τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, μπλόκαρε τη ροή πληροφοριών στο Κίεβο, αποκαλεί τον Ζελένσκι υπεύθυνο για τον πόλεμο και αφήνει τους Ευρωπαίους συμμάχους να αναρωτιούνται αν η Ουάσινγκτον θα τους εγκαταλείψει.
Η στάση του Τραμπ στο Ουκρανικό είναι αντιγραφή της ρωσικής προπαγάνδας. Επαναλαμβάνει σχεδόν κατά λέξη τα αφηγήματα του Κρεμλίνου: ότι η Ουκρανία είναι διεφθαρμένη, ότι ο Ζελένσκι είναι αχάριστος και δεν έχει χαρτιά, ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν συμφέρον να στηρίξουν τον πόλεμο, ότι η Ευρώπη πρέπει να «τα βγάλει πέρα μόνη της». Αντί να βλέπει τη ρωσική εισβολή ως απειλή για τη διεθνή σταθερότητα, τη θεωρεί διαπραγματευτικό χαρτί, πιέζοντας την Ουκρανία να παραδοθεί για να δείξει ότι «μπορεί να φέρει ειρήνη». Όταν απειλεί να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ ή να αφήσει τη Ρωσία «να κάνει ό,τι θέλει» στα κράτη της Βαλτικής, επαναλαμβάνει ακριβώς το σχέδιο του Πούτιν: να διαλύσει τη δυτική ενότητα, να σπείρει φόβο στους συμμάχους και να επιβάλει μια νέα τάξη πραγμάτων όπου η Ρωσία μπορεί να επιτίθεται ανενόχλητη.
Αυτό δεν είναι απλή σύγκλιση. Ο Τραμπ και ο Πούτιν έχουν κοινό στόχο: τη διάλυση του δυτικού συστήματος ασφαλείας. Το Κρεμλίνο δεν χρειάζεται πλέον να ρίχνει χρήμα στη ρωσική προπαγάνδα – ο Λευκός Οίκος κάνει τη δουλειά του. Ο εκπρόσωπος του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, το είπε ξεκάθαρα: η πολιτική Τραμπ «ευθυγραμμίζεται» με τις ρωσικές επιδιώξεις. Και ο Λαβρόφ ήδη αλλάζει το πάγιο ρωσικό αφήγημα, ότι για όλα φταίνε οι δαιμονικές ΗΠΑ. Όχι, τώρα πλέον φταίει η Ευρώπη…
Ο Πούτιν δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερο σενάριο. Στον Λευκό Οίκο αντί για εχθρό διαθέτει σύμμαχο.
Ο ένας βλέπει στον άλλον μια προέκταση του εαυτού του. Ο Πούτιν χρειάζεται τον Τραμπ για να διαλύσει τη Δύση από μέσα. Ο Τραμπ χρειάζεται τον Πούτιν για να χτίσει το μοντέλο εξουσίας που ονειρεύεται. Τους ενώνει το συμφέρον. Και μέχρι στιγμής, τα συμφέροντά τους ευθυγραμμίζονται απόλυτα.
