Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης
Ο Ντόναλντ Τραμπ απέδειξε για ακόμη μια φορά την απόλυτη ασχετοσύνη του στη διεθνή πολιτική και, το χειρότερο, τη δουλική του πρόσδεση στο άρμα του Πούτιν.
Ο ίδιος έγραψε ότι «μίλησε» με τον Ρώσο πρόεδρο. Ο Λευκός Οίκος έσπευσε να τον διαψεύσει, λέγοντας πως ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ, Στιβ Γουίτκοφ, ήταν αυτός που συνομίλησε με τον Πούτιν. Του Τραμπ του «ξέφυγε» ο 1ος ενικός, στην (πολύ πρωινή) ανάρτησή του στο Truth Social. Ποιο είναι το πιο πιθανό; Ότι ο Τραμπ έγραψε ψέματα ή ότι κατά λάθος αποκάλυψε πως έχει απευθείας επικοινωνία με το Κρεμλίνο; Είναι γνωστό ότι η σχέση του με την αλήθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ δεν κρύβει καν ότι έχει υιοθετήσει πλήρως τη ρωσική προπαγάνδα. Αναφέρθηκε σε «χιλιάδες περικυκλωμένους Ουκρανούς στρατιώτες», αναμασώντας το αφήγημα του Πούτιν, το οποίο στρατιωτικοί αναλυτές και το ίδιο το Κίεβο έχουν ήδη διαψεύσει. Ό,τι λέει ο Πούτιν, το παπαγαλίζει ο Τραμπ.
Μισώ τη συνωμοσιολογία, αλλά εδώ τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ο Τραμπ και ο Πούτιν φαίνεται πως τα έχουν βρει και πλέον παίζουν τους ρόλους τους. Ο Ρώσος πρόεδρος ροκανίζει τον χρόνο, βάζοντας «όρους» για μια εκεχειρία που δεν θέλει ποτέ να τηρήσει – ο Τραμπ κάνει πλάτες, αναπαράγοντας τα fake news της Μόσχας και νομιμοποιεί το αφήγημά της. Κι αυτό όταν δεν υπονομεύει τον αμυνόμενο, αποκαλώντας «δικτάτορα» τον Ζελένσκι, όταν δεν διεκδικεί με όρους μαφίας τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας, όταν δεν ελεεινολογεί κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, όταν δεν απειλεί ευθέως συμμάχους των ΗΠΑ. Ποιος ωφελείται από αυτή την παράλογη στάση; Ο Πούτιν βεβαίως.
Και η Ουκρανία, που πολεμάει για γη και ελευθερία, βρίσκεται αντιμέτωπη όχι μόνο με τον Πούτιν, αλλά και με έναν Αμερικανό πρόεδρο που είτε από αφέλεια είτε από σκοπιμότητα, παίζει το παιχνίδι του Κρεμλίνου – δεν είναι τυχαίο ότι στη Μόσχα αλλάζουν το αφήγημα (ετών…) και πλέον ο νο.1 εχθρός τους είναι η Βρετανία κι όχι ο άλλοτε «σατανάς», οι ΗΠΑ.
Εδώ είμαστε – στον Λευκό Οίκο βρίσκεται ένας επικίνδυνος άσχετος που νοιάζεται μόνο για το κτηνώδες «εγώ» του, θέλει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του και συμπεριφέρεται σαν ολετήρας σκορπώντας το χάος.
