Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης
Λίγα λεπτά μετά την «ειρηνευτική» ανακοίνωση Κρεμλίνου και Λευκού Οίκου, οι σειρήνες αεράμυνας ήχησαν στο Κίεβο. Η πόλη δέχθηκε νέα ρωσική επίθεση με drones.
Αν κάποιος είχε έστω και την παραμικρή αυταπάτη ότι η τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ-Πούτιν θα έφερνε πραγματική αλλαγή στην πορεία του πολέμου, η πραγματικότητα τη διέλυσε μέσα σε δευτερόλεπτα. Ο Τραμπ, που εμφανίζεται ως «ειρηνοποιός», στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ένας πρόθυμος υποτελής του Κρεμλίνου. Κι ο Πούτιν, αφού του έδωσε την ψευδαίσθηση της διπλωματικής επιτυχίας, προσφέροντας μια περιορισμένη εκεχειρία στις ενεργειακές υποδομές, συνεχίζει να προελαύνει στα πεδία της μάχης, συγκεντρώνοντας μεγάλες δυνάμεις στην περιοχή του Σούμι, υποδηλώνοντας ότι η Μόσχα δεν έχει πρόθεση να αποκλιμακώσει την επιθετικότητά της.
Το Κρεμλίνο δεν έχασε ευκαιρία να χαϊδέψει τα αυτιά του Τραμπ. Ο Ντμίτριεφ, απεσταλμένος του Πούτιν, δήλωσε ότι «υπό την ηγεσία του προέδρου Πούτιν και του προέδρου Τραμπ, ο κόσμος έχει γίνει σήμερα πολύ πιο ασφαλής». Ένας κόσμος, προφανώς, όπου η Ουκρανία δέχεται επίθεση την ώρα που ο Τραμπ «γιορτάζει» την επιτυχία του. Ένας κόσμος που ακτινοβολεί απολυταρχία και σκοτάδι.
Αλλά τι πραγματικά πέτυχε ο Τραμπ; Ούτε εκεχειρία, ούτε ειρήνη, ούτε καν μια δέσμευση από τη Ρωσία για συνολικό τερματισμό των εχθροπραξιών. Αντίθετα, ο Πούτιν επανέλαβε τις γνωστές του απαιτήσεις: Να σταματήσει η δυτική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, να μην επιτραπεί στο Κίεβο να επανεξοπλιστεί, να «εξαλειφθούν οι ρίζες της κρίσης», δηλαδή να ικανοποιηθούν οι ρωσικές αξιώσεις για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ.
Τι πήρε ο Πούτιν; Χρόνο. Η περιορισμένη εκεχειρία δίνει στη Ρωσία το περιθώριο να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις της (καθώς δεν θα δέχεται επίθεση στις υποδομές), ειδικά στο Κουρσκ, όπου ο ρωσικός στρατός επιχειρεί να εκκαθαρίσει τις τελευταίες ουκρανικές θέσεις. Επιπλέον, η παράλυση της δυτικής αντίδρασης επιτρέπει στη Μόσχα να ελέγξει τους όρους των διαπραγματεύσεων και να ζητήσει ακόμα πιο επιτακτικά το σύνολο των 4 ουκρανικών περιφερειών (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Χερσώνα, Ζαπορίζια), συν την Κριμαία (δεν τίθεται καν θέμα…) και το πυρηνικό εργοστάσιο.
Και η Ουκρανία; Ο μεγάλος απών από τη συνομιλία. Η κυβέρνηση Ζελένσκι δεν ενημερώθηκε, δεν προσκλήθηκε, δεν ερωτήθηκε. Το Κίεβο είναι σαν να μην υπάρχει. Οι σύμμαχοι της Ουκρανίας, όπως ο Μακρόν και ο Σολτς, ξεκαθάρισαν ότι «καμία ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την Ουκρανία», αλλά αυτό δεν σταματά τον Τραμπ από το να διαπραγματεύεται μόνος του – όπως του κατέβει- και μετά να γράφει μπούρδες στο Truth Social.
Ο Τραμπ θέλει να γράψει ιστορία ως «ειρηνοποιός», αλλά γίνεται το παιχνίδι στα χέρια ενός επιδέξιου μαριονετίστα. Το μόνο που κατάφερε από την πολύωρη συνομιλία του με τον Πούτιν ήταν να αποκτήσει έναν φίλο με τον οποίο θα συνομιλεί τακτικά, όπως ανακοίνωσαν και οι δύο πλευρές. Ίσως έπεισε τον Ρώσο ομόλογό του να του κάνει tutorial για το πώς να γίνει ένας καλός δικτάτορας…
