Χάρη στην κυβέρνηση Τραμπ και τη λεγόμενη πρωτοβουλία DOGE, με επικεφαλής τον Έλον Μασκ, έχουν αποσυρθεί κονδύλια από την αντιμετώπιση της απαγωγής παιδιών στην Ουκρανία από τη Ρωσία.
Από τον Dr. Orhan Dragaš*
Τα παιδιά δεν πρέπει ποτέ να είναι όπλα πολέμου. Ωστόσο, στον 21ο αιώνα, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, η Ρωσία απαγάγει συστηματικά Ουκρανόπουλα, σβήνει την ταυτότητά τους και τα μετατρέπει σε μικρούς Ρώσους, ενώ η Δύση συλλογικά αδιαφορεί. Και τώρα, για να γίνει η ειρωνεία ακόμα μεγαλύτερη, ο Έλον Μασκ αποφάσισε να αποκόψει οικονομικά όσους εργάζονται για να τα φέρουν πίσω στην πατρίδα.
Αυτή δεν είναι απλώς άλλη μια απόφαση ενός δισεκατομμυριούχου. Δεν πρόκειται για ένα από τα καπρίτσια του, όπως η μετονομασία του Twitter ή η άντληση του Dogecoin. Πρόκειται για συνενοχή σε ένα από τα πιο ύπουλα εγκλήματα πολέμου της εποχής μας – τη συστηματική απαγωγή παιδιών, μια πράξη που δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από γενοκτονία.
Περισσότερα από 19.500 Ουκρανόπουλα έχουν εξαφανιστεί με προορισμό τη Ρωσία. Ορισμένα απήχθησαν από ορφανοτροφεία και νοσοκομεία- άλλα απήχθησαν από κατεχόμενα εδάφη. Όλα έχουν υποστεί την ίδια διαδικασία – αναγκαστική αλλαγή ονόματος, νέα διαβατήρια και κατήχηση στον «ρωσικό κόσμο». Διδάσκονται να ξεχνούν την ουκρανική γλώσσα. Να περιφρονούν τη χώρα από την οποία προήλθαν. Να μην μάθουν ποτέ την αλήθεια για την καταγωγή τους.
Αυτό δεν είναι θεωρία συνωμοσίας ή προπαγάνδα. Υπάρχουν τεκμηριωμένες μαρτυρίες από παιδιά που κατάφεραν να δραπετεύσουν. Ο δωδεκάχρονος Μακάριος, ένας από τους λίγους τυχερούς που επέστρεψαν στην Ουκρανία, περιέγραψε πώς οι Ρώσοι σε ένα λεγόμενο «κέντρο αποκατάστασης» του είπαν ότι οι Ουκρανοί γονείς του τον είχαν εγκαταλείψει και ότι τώρα επιτέλους θα έχει μια «πραγματική οικογένεια» – μια ρωσική οικογένεια. Φανταστείτε το ψυχολογικό τραύμα ενός παιδιού που το κάνουν να πιστεύει ότι οι γονείς του το είχαν απορρίψει, ενώ του δίνουν μια νέα ταυτότητα, μια νέα γλώσσα και μια νέα ζωή που δεν ήθελε ποτέ.
Και τι γίνεται με τα παιδιά που ήταν σε ορφανοτροφεία ή των οποίων οι γονείς σκοτώθηκαν στον πόλεμο; Είναι η πιο εύκολη λεία. Στα αρχεία της ρωσικής κυβέρνησης, αυτά τα παιδιά δεν υπάρχουν ως Ουκρανοί. Είναι πλέον «διασωθέντα ορφανά» που προορίζονται να υιοθετηθούν από ρωσικές οικογένειες και να μεγαλώσουν ως μικροί πατριώτες της νέας αυτοκρατορίας. Το παρελθόν τους έχει σβηστεί. Τα ονόματά τους έχουν αλλάξει. Το μέλλον τους σφραγίστηκε. Αυτό δεν είναι αφομοίωση – είναι πολιτιστική γενοκτονία.
Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί έκαναν το ίδιο με τα παιδιά των Πολωνών και των Τσέχων – τα έπαιρναν από τα σπίτια τους και τα τοποθετούσαν σε γερμανικές οικογένειες για να τα «εκπολιτίσουν». Μόνο ένα μικρό μέρος αυτών των παιδιών βρέθηκαν ξανά και επέστρεψαν. Αυτό που κάνει η Ρωσία στους Ουκρανούς σήμερα δεν είναι λιγότερο εγκληματικό.
Ενώ ανθρωπιστικές οργανώσεις, με επικεφαλής τη Save Ukraine, προσπαθούν να εντοπίσουν και να φέρουν πίσω τα κλεμμένα παιδιά, κάποιος τους εμποδίζει τώρα – ο Έλον Μασκ. Ο οραματιστής, ο άνθρωπος που λατρεύει να το παίζει Μεσσίας, αποφάσισε να κόψει τη χρηματοδότηση της ομάδας που εργάζεται για την ανεύρεση και επιστροφή των απαχθέντων παιδιών της Ουκρανίας.
Ο λόγος; Η μείωση του κόστους; Οικονομικές δυσκολίες; Δύσκολα. Ο πλούτος του Μασκ μετριέται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Τα χρήματα δεν είναι το θέμα. Αυτό είναι κάτι άλλο.
Πρόκειται για τον ίδιο Μασκ που εμπόδισε την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει το Starlink κατά τη διάρκεια κρίσιμων στρατιωτικών επιχειρήσεων, βοηθώντας άμεσα τις ρωσικές δυνάμεις. Τώρα, πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα – εμποδίζοντας ενεργά τη διάσωση απαχθέντων παιδιών. Άμεσα ή έμμεσα, η απόφασή του βοηθά τον μηχανισμό γενοκτονίας του Πούτιν.
Ο πόλεμος δεν είναι απλώς μια μάχη για την επικράτεια – είναι μια μάχη για την ταυτότητα. Ο Πούτιν δεν θέλει απλώς την Ουκρανία- θέλει να πάψουν να υπάρχουν οι Ουκρανοί. Η στρατηγική του δεν είναι μόνο στρατιωτική – είναι δημογραφική, πολιτιστική και ψυχολογική. Η αρπαγή των παιδιών είναι ο πιο άμεσος τρόπος για να σβήσει το μέλλον ενός έθνους.
Όταν αφαιρείς από ένα παιδί το όνομα, τη γλώσσα, την οικογένεια και την πατρίδα του, παύει να είναι αυτό που ήταν. Δεν χρειάζεται να βομβαρδίζεις πόλεις για να σβήσεις ένα έθνος από τον χάρτη – αρκεί να κλέψεις τα παιδιά του και να τα αναμορφώσεις σε κάτι άλλο.
Κάποιος θα πρέπει να δείξει στα ίδια τα παιδιά του Μασκ τα πλάνα με τα αγόρια και τα κορίτσια που παίρνει στο άγνωστο η Ρωσία. Ας τα αφήσουν να φανταστούν πώς θα ήταν αν κάποιος έσβηνε τα ονόματά τους, το παρελθόν τους, τους γονείς τους. Θα παρέμενε σιωπηλός τότε; Θα εξακολουθούσε να μειώνει τα έξοδα εις βάρος τους;
Ο κόσμος δεν το βλέπει αυτό; Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει; Πώς θα το θυμάται αυτό η ιστορία;
Ας μην είμαστε αφελείς. Ο κόσμος έχει κάνει τα στραβά μάτια σε τέτοια εγκλήματα και στο παρελθόν. Όταν οι Ναζί πήγαιναν τα Εβραιόπουλα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πολλοί έκαναν ότι δεν έβλεπαν. Το ίδιο συνέβη και κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου (1946-1949), όταν χιλιάδες Ελληνόπουλα απελάθηκαν βίαια σε κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης για να αναμορφωθούν και να εκπαιδευτούν για ιδεολογικό πόλεμο.
Και ο Μασκ; Το όνομά του βρίσκεται τώρα δίπλα σε εκείνους που επέτρεψαν και συγκάλυψαν μερικά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης εποχής.
Αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι τα εγκλήματα σταματούν με την έντονη καταδίκη και τη δράση. Η Ουκρανία χρησιμοποιεί κάθε διπλωματικό και νομικό μηχανισμό για να φέρει πίσω τα παιδιά, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Χρειαζόμαστε διεθνή κινητοποίηση.
Ο κόσμος πρέπει να πει όχι. Πρέπει να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία, να σταματήσει η πολιτική της «έκφρασης ανησυχίας» και να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες κυρώσεις και δράσεις. Κάθε πρόσωπο που εμπλέκεται σε αυτό το έγκλημα πρέπει να εντοπιστεί – από τους Ρώσους πολιτικούς μέχρι τις οικογένειες που έχουν «υιοθετήσει» αυτά τα παιδιά. Κανείς δεν πρέπει να ξεφύγει από τη δικαιοσύνη.
Και ο Μασκ; Η απόφασή του δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες. Αν ο καπιταλισμός καταλαβαίνει ένα πράγμα, αυτό είναι η δημόσια πίεση και το μποϊκοτάζ. Κάθε χρήστης της Tesla, της SpaceX και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα πρέπει να γνωρίζει πού πηγαίνουν τα χρήματά του. Όλοι όσοι θαυμάζουν την «οραματική» ηγεσία του θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το όραμα χωρίς ηθική οδηγεί στην καταστροφή.
Όσοι σιωπούν σήμερα, θα συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που επέτρεψαν να συμβεί αυτό το έγκλημα. Όσοι όμως μιλήσουν σήμερα, μπορούν να γίνουν μέρος μιας ιστορίας που δεν γύρισε την πλάτη σε αθώα παιδιά.
Ο Μασκ επέλεξε το στρατόπεδό του. Τώρα είναι η σειρά μας.
* Ο Dr. Orhan Dragaš είναι Σέρβος εμπειρογνώμονας σε θέματα ασφάλειας και διεθνών σχέσεων. Είναι ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνούς Ασφάλειας, με έδρα το Βελιγράδι, συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων εμπειρογνωμόνων, αρθρογραφίας σε εφημερίδες, καθώς και των βιβλίων «Η σύγχρονη κοινότητα πληροφοριών-ασφάλειας, ουτοπία ή πραγματικότητα» και «Δύο πρόσωπα της παγκοσμιοποίησης – αλήθεια και απάτες».
