Για περισσότερα από δέκα χρόνια η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμό της με σκοπό να καταστρέψει τον δημοκρατικό γείτονά της και η τελευταία της εισβολή πλήρους κλίμακας ξεπερνά τις χίλιες ημέρες.
Του Chuck Pfarrer*
Ο πόλεμος πλήρους κλίμακας του Κρεμλίνου κατά της Ουκρανίας, ο οποίος φτάνει πλέον στην 1181η ημέρα, έχει γίνει μνημείο της στρατηγικής μυωπίας και της αυτοκρατορικής εμμονής του Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι ρωσικές απώλειες έχουν ξεπεράσει το ιλιγγιώδες ποσό του ενός εκατομμυρίου θυμάτων – σκοτωμένων, τραυματιών ή αιχμαλώτων – σύμφωνα με έγγραφα του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ που διέρρευσαν.
Αυτό το ζοφερό ορόσημο -σε συνδυασμό με την καταστροφή σχεδόν 1.000 αντιαεροπορικών συστημάτων και τεράστιων αποθεμάτων αρμάτων μάχης, πυροβολικού και πυρομαχικών- υπογραμμίζει μια ωμή αλήθεια: Ο στρατός της Ρωσίας αιμορραγεί και το όνειρο του Πούτιν να υποτάξει την Ουκρανία είναι μια καταδικασμένη και εγκαταλελειμμένη φαντασίωση.
Οι στρατηγοί του Πούτιν, βουτηγμένοι στη διαφθορά και την ανικανότητα, έχουν σπαταλήσει άνδρες και υλικό σε επιθέσεις με ανθρώπινα κύματα και κακώς συντονισμένες επιθέσεις. Η λεγόμενη στρατηγική της «κρεατομηχανής» – ρίχνοντας κύματα ελάχιστα εκπαιδευμένων κληρωτών και νεοσύλλεκτων φυλακισμένων στα ουκρανικά πυρά – έχει αποδώσει ελάχιστα πέρα από τον αριθμό των νεκρών.
Η Ρωσία χάνει καθημερινά περίπου 1.500 στρατιώτες. Μέχρι τα τέλη του 2024 οι συνολικές απώλειες ξεπέρασαν τις 724.050. Ολόκληρες μονάδες έχουν αποδεκατιστεί, ο εξοπλισμός τους έχει μετατραπεί σε αποκαΐδια που σιγοκαίνε στις στέπες της Ουκρανίας. Ωστόσο, ο Πούτιν επιμένει, προσκολλημένος στην αυταπάτη του ότι οι καθαροί αριθμοί θα υπερισχύσουν.
Όταν ο ιστορικός Stephen Kotkin πήρε συνέντευξη από τον Πούτιν για το New Yorker το 2023, δήλωσε ότι ήταν πρόθυμος να «χάσει δύο εκατομμύρια άνδρες» για να επιτύχει τους στόχους του στην Ουκρανία. Αυτό αποκαλύπτει την ανάλγητη αριθμητική ενός ηγέτη που αδιαφορεί πλήρως για την ανθρώπινη ζωή. Αν ο Πούτιν πιστεύει ότι δύο εκατομμύρια ζωές είναι το τίμημα της νίκης, μπορεί ακόμη να το πληρώσει – θυσιάζοντας μια γενιά Ρώσων πατεράδων, βιοπαλαιστών και εργατών. Οι επακόλουθες δημογραφικές και οικονομικές επιπτώσεις θα παραλύσουν τη Ρωσία για δεκαετίες.
Το οικονομικό τίμημα είναι ήδη τρομερό. Οι δυτικές κυρώσεις έχουν παραλύσει τη ρωσική οικονομία, ωθώντας την σε ύφεση και διακόπτοντας τους δεσμούς της με τις παγκόσμιες αγορές. Η Journal of Democracy σημειώνει ότι οι ξένες επενδύσεις έχουν εξανεμιστεί, και η Ευρώπη απογαλακτίζεται από τη ρωσική ενέργεια, με τους τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου που θα καταστήσουν τις εξαγωγές φυσικού αερίου της Ρωσίας αχρείαστες.
Η « Έξοδος Πούτιν » των εξειδικευμένων Ρώσων επαγγελματιών – έως και 200.000 μέχρι τα μέσα του 2022 – έχει αφανίσει το πνευματικό και ανθρώπινο κεφάλαιο της Ρωσίας. Εν τω μεταξύ, το κόστος του πολέμου, που εκτιμάται σε περισσότερα από 400 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, αποστραγγίζει το συρρικνούμενο ταμείο του. Η οικονομία της Ρωσίας έχει τεθεί σε πολεμική βάση, αλλά είναι ένας χάρτινος πύργος, μη βιώσιμος χωρίς νίκη.
Η άρνηση του Πούτιν να διαπραγματευτεί σοβαρά σε ειρηνευτικές συνομιλίες, όπως αποδεικνύεται από την μη εμφάνισή του στις προτεινόμενες συνόδους κορυφής, προδίδει την αποσύνδεσή του από την πραγματικότητα. Ο πόλεμός του είναι ένα αποικιοκρατικό παιχνίδι, που δεν έχει τις ρίζες του στην επέκταση του ΝΑΤΟ ή στη λεγόμενη ουκρανική επιθετικότητα, αλλά σε μια ρεβανσιστική ανάγκη να αποκαταστήσει τη χαμένη ρωσική αυτοκρατορία.
Το δοκίμιό του το 2021 που αρνείται την κρατική υπόσταση της Ουκρανίας και οι ομιλίες του 2022 που επικαλούνται μια «πολυπολική παγκόσμια τάξη» αποκαλύπτουν τον πραγματικό του στόχο: να διαλύσει το διεθνές σύστημα που βασίζεται σε κανόνες και να κυριαρχήσει στους γείτονες με τη βία. Αυτές οι αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ξένες προς τη γεωπολιτική του 21ου αιώνα, έχουν απομονώσει τη Ρωσία, ευθυγραμμίζοντάς την με κράτη-παρίες όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα.
Η αφήγηση του Κρεμλίνου – ότι το ΝΑΤΟ ή η Ουκρανία προκάλεσαν αυτόν τον πόλεμο – είναι ένα κατασκεύασμα. Η επιδίωξη της Ουκρανίας να ενταχθεί στην ΕΕ και οι φιλοδοξίες της στο ΝΑΤΟ ήταν αμυντικές απαντήσεις στη ρωσική επιθετικότητα, όχι απειλές προς τη Μόσχα.
Η εισβολή του Πούτιν, που ξεκίνησε με το πρόσχημα της «αποναζιστικοποίησης», ήταν μια προσχεδιασμένη προσπάθεια να διαγράψει την ουκρανική κυριαρχία. Η αποτυχία του να κατανοήσει τη βασική αιτία αυτού του πολέμου – τη δική του αυτοκρατορική ύβρη – διασφαλίζει ότι δεν μπορεί και δεν θα κερδίσει ποτέ στην Ουκρανία. Το Κίεβο μάχεται για την επιβίωση- η Ρωσία μάχεται για τη ματαιοδοξία του Πούτιν.
Καθώς οι ρωσικές απώλειες αυξάνονται, το ερώτημα δεν είναι αν ο Πούτιν θα αποτύχει, αλλά πόσο σύντομα. Ο στρατός του, που έχει εξαντληθεί από τη διαφθορά και τη φθορά, δεν μπορεί να αντέξει αυτόν τον πόλεμο. Η Ουκρανία, ενισχυμένη από τη δυτική βοήθεια και τη σθεναρή αποφασιστικότητα, δυναμώνει, ενώ η Ρωσία χύνει ωκεανούς αίματος και βουνά θησαυρών.
Το στοίχημα του Πούτιν κόστισε στη Ρωσία το μέλλον της – τη νεολαία της, την οικονομία της και την παγκόσμια θέση της. Το τραγικό είναι ότι ο Πούτιν μπορεί να συνειδητοποιήσει την ήττα του μόνο όταν θα έχουν σκαφτεί αυτά τα δύο εκατομμύρια τάφοι, μια ρωσική γενιά που χάθηκε σε έναν πόλεμο που δεν ήταν ποτέ δυνατό να κερδηθεί.
* Ο Chuck Pfarrer, πρώην επικεφαλής της ομάδας SEAL Team Six του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, είναι συγγραφέας Best Seller των New York Times. Ως δημοσιογράφος, έχει γράψει εκτενώς για τη Βεγγάζη, ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν έκανε ρεπορτάζ από την Καμπούλ και το Μπαγκράμ, ενώ πετούσε σε αποστολές με την αφγανική πολεμική αεροπορία. Ο Pfarrer έχει εμφανιστεί ως ειδικός σε στρατιωτικά θέματα και στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στα CNN, ABC, BBC, CSPAN2, NPR, Al Jazeera, CBC και MSNBC. Έχει γράψει Op Ed για τους New York Times και διετέλεσε ανώτερος ανταποκριτής και συνεργάτης συντάκτης του Counterterrorist Journal.
Πηγή: Kyiv Post
