Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης
Όταν ακόμα κι ο κολλητός σου δηλώνει ότι πετάς «bullshits», τότε κάτι έχει σπάσει – όχι η συμμαχία, το αφήγημα. Ο Τραμπ, στο υπουργικό συμβούλιο, είπε δημοσίως ότι ο Πούτιν «μας πετάει πολλές μπούρδες» – προανήγγειλε και κυρώσεις…
Για πρώτη φορά αποτόλμησε να δείξει ότι δεν έχει πρόβλημα (μόνο) με την Ουκρανία μα με τον ίδιο τον Πούτιν. Δύσκολα τον (τους…) πιστεύεις, αλλά ως εξέλιξη έχει ένα ενδιαφέρον.
Το υπόβαθρο έχει ως εξής: Ο Τραμπ διακατέχεται εδώ και μήνες από μια προφανή αγωνία – να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης. Δεν το κρύβει, δεν το υποβαθμίζει, δεν το αποφεύγει. Αντίθετα, το καλλιεργεί. Σήμερα έβαλε τον υπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, να απαριθμήσει τις περιπτώσεις στις οποίες φέρεται να «σταμάτησε πολέμους» μέσα σε έξι μήνες. Ο Τραμπ τον κοιτούσε περιχαρής.
Η σκηνή μοιάζει σουρεαλιστική, αλλά και απολύτως αποκαλυπτική: ο πιο αλλοπρόσαλλος, συναλλακτικός και ακραία προσωποκεντρικός πρόεδρος της μετά-ψυχροπολεμικής εποχής (και πριν, όμοιος του δεν υπάρχει) εμφανίζεται να χτίζει προφίλ ειρηνοποιού (με το αζημίωτο, είτε αυτό λέγεται σπάνιες γαίες είτε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής»).
Ο Πούτιν, βέβαια, δεν άλλαξε. Δεν έγινε πιο σκληρός, πιο απρόβλεπτος, πιο επιθετικός. Είναι ο ίδιος Πούτιν που ο Τραμπ χρόνια τώρα φλερτάρει, καλοπιάνει, δικαιολογεί και υποστηρίζει – και θεωρεί καλό φίλο του (και ενδομύχως πρότυπο του).
Είναι ο ίδιος Πούτιν που είχε την πολυτέλεια επί μήνες να βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρονται συμβολικά και υλικά από την Ουκρανία.
Ο ίδιος Πούτιν που βρήκε χώρο και χρόνο να ανασυνταχθεί, να πλήττει αδιάκοπα τον αστικό ιστό της Ουκρανίας, να συνεχίζει την εισβολή σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Κι όλα αυτά με τις πλάτες του Τραμπ, που είτε αποκαλούσε τον Ζελένσκι «δικτάτορα» είτε ξεφτίλιζε τα πάντα στο Οβάλ Γραφείο είτε σταματούσε την παροχή οπλισμού και πληροφοριών είτε κερδίζοντας χρόνο για τη Ρωσία.
Ο Τραμπ τα έκανε όλα αυτά – αυτός ο μεγάλος ειρηνοποιός που νομίζει πως τα πάντα είναι reality show (αν έχετε αμφιβολία, δείτε μία συνεδρίαση των υπουργικών του συμβουλίων).
Τα «bullshits» του Πούτιν δεν εξυπηρετούν το τρέχον αφήγημα του – αλλοιώνουν την εικόνα του μετρ της διαπραγμάτευσης, θαμπώνουν το αίτημα για Νόμπελ Ειρήνης, αλλά λες και τον νοιάζει…
Για όσα έχουν συμβεί στην Ουκρανία το τελευταίο εξάμηνο φέρει ευθύνη – τεράστια. Κι ας αφήσει τα bullshits….
